Koronawirus, a uchylenie tymczasowego aresztu ?

Koronawirus, a uchylenie tymczasowego aresztu ?

Jak wiadomo koronawirus rozprzestrzenia się w szybkim tempie. Szczególnie narażeni na COVID – 19 są ludzie przebywający w placówkach medycznych i innych miejscach, gdzie występują skupiska ludzi.

Do jednych z takich miejsc można bez wątpienia zaliczyć Zakłady Karne i Areszty Śledcze. W miejscach tych rozwój wirusa może postępować bardzo szybko. Dzieje się tak dlatego, że w jednostkach penitencjarnych na co dzień przebywają osoby z zewnątrz, tj. m.in. pracownicy służby więziennej, wychowawcy, psychologowie, pielęgniarki.

Osoby te mogą nieświadomie przenosić wirusy na osadzonych, a ci na współosadzonych.

Należy podkreślić, że cele są z reguły kilkuosobowe, podejrzani (oskarżeni), mają ze sobą styczność np. podczas wydawania obiadów, odprowadzania przez funkcjonariusza służby więziennej do aparatu telefonicznego.

W przypadku zakażenia, takim osobom znacznie trudnej o odpowiednią i niezwłoczną pomoc lekarską  (już podczas samego oczekiwania na pracowników służby medycznej, może dojść do kolejnych zakażeń).  Osoby te mogą być dodatkowo osłabieni ciągłą izolacją, brakiem możliwości uprawiania sportu na świeżym powietrzu, zbyt ubogą – w wartości odżywcze – dietą, czy chorobami współistniejącymi.

Jeśli zatem podejrzany (oskarżony) znajduje się w grupie ryzyka i wymaga szczególnej opieki, można starać się o uchylenie tymczasowego aresztu. Dnia 13 marca 2020 roku Sąd Okręgowy w Warszawie (sygn. akt: IX Kz 237/20), wydał pozytywne orzeczenie w takiej sprawie. Skład orzekający powołał się na art. 259 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania karnego, zgodnie z którym:

„jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo”.

Mimo, że praktyka sądowa w takich sprawach się dopiero kształtuje, powyższe orzeczenie jest ważne i rodzi nadzieję, że inne sądy w podobnych sprawach będą wydawać analogiczne orzeczenia.

Nadto należy podkreślić, że inną przesłanką, na którą można się powoływać przy wnioskowaniu o zwolnienie z tymczasowego aresztowania jest przesłanka zbyt ciężkich skutków dla rodziny podejrzanego (oskarżonego). Przykładem może być niemożność zarobkowania Partnera osoby osadzonej z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi. W tym wypadku trzeba wykazać, że brak jest innych osób – poza Partnerem przebywającym w Areszcie Śledczym – które mogłyby podjąć się opieki nad małoletnimi. Stanowisko trzeba udowodnić przytaczając konkretne dowody. W tym celu można wnioskować o powołanie konkretnych świadków, przedłożyć dokumenty od pracodawcy lub inne materiały w zależności od potrzeb indywidualnej sprawy.

We wniosku należy wykazywać, że wystarczającym środkiem zapobiegawczym będzie np. dozór policji czy zastosowanie zakazu opuszczania kraju.

Tymczasowy areszt jest najbardziej dotkliwym środkiem zapobiegawczym i powinien być stosowany tylko w ostateczności, tj. tylko w sytuacji gdy inne środki zapobiegawcze są niewystarczające, by zabezpieczyć prawidłowy tok postępowania.

Pozdrawiam,
Adw. Patrycja Pietryka